sabato 18 dicembre 2010

Le mie poesie



LA VERA MAJARIA

Com’è ca si po’ ddiri
ca ‘na maccia parra e viri
ca nu çiumi po’ cantari
e ‘n-custuni po’ vuciari?!

Comu si po’ ‘scutari
la friscata ri ‘na turri,
la risata ri nu bagghiu
lu duluri ri nu ragghiu?!

Ma comu si fa a sentri
sòccu passa pi la menti,
sòccu diçi la campagna
e ‘u rispiru râ muntagna?!

‘U cantu râ puisìa
è la vera majarìa!
Fa ‘ncantari rô passatu
e ascutari ‘n-cori amatu.


 
   ‘Ntê tri virdi mari

Chista la nostra terra ‘i Sicilia!
Se si canusci veni la ‘mmiria,
ricca ‘i culuri e di sapuri,
tantu splinduri e cina di suli.

Abbunna di ficu e ficumori,
piessichi nuci, russi ranata,
ri chiricopa e bianca raçina,
muluna ‘i çiauru, nìviri pruna.

Vignala a furmèntu russieddu,
mura a-ssiccu, palàzzi baroccu,
macci ‘i carrui pi la campàgna,
dintra la nivi vùgghi ‘a muntagna.

Terra d’amuri e ri ddulùri,
tocca lu funnu prima ‘i vulari,
ùmmiri nìuri ‘mmienzu a biddìzzi
e puvirtà tra granni ricchizzi.

Tantu sapìri sutta ô gnuràri,
cuàntu silenzi prima ‘i parràri,
ntê tri virdi mari èni appujàta
e ri dispirati la notti circata.



           Vulari

Cuannu ti spingi e cuminci a vulari
viri ca tuttu nun fà chi cangiari:
lu cielu si fà sempri ciù ranni
la terra s’allarga e si spanni,
ri tutti ‘i gghenti nun viri ciù nenti
li nuvuli addiventunu stritti parienti,
la muntagna si fa na furriata
lu mari càngia l'intera facciata,
sutta li unni viri ‘u funnali
rarrièri ê navi la scia ri li pali,
li piscarecci tirunu i cuonzi
e li barcuzzi iettunu ‘i lenzi.
L’isula ’ê Puorri diventa ‘mpurtanti
e li paisi num parunu nenti…
luntanu ‘u cielu cunfusu cô mari
supra la terra culura a ‘bbunnari…
Càngia la vista, càngia ‘u pruspiettu,
e batti forti lu cori ntô piettu.
Pi la grazia ri stu beddu talìu,
nun zi finisci ri ludari Diu!



         Dilusiòni

Cuanti pirsuni capita ancuntrari
e beddi cosi viènunu ‘i pinzari,
e nun truvannu nenti ri sbagghiatu,
stima àmu avutu, firùçia àmu ratu.

Cuannu puoi cuarchi cosa ha succirutu
e buoni buoni l’àmu canusciutu,
chi ranni dilusiòni àmu pruvatu,
pintuti ‘i l’amicizia ca s’hà ddatu.

Chi sbagghiu dari tutta sta ‘mpurtanza
a tinti piscitieddi di paranza!
E mentri tantu e sempri ci pinzamu,
çientu, milli voti ci ancagghiamu.

Ma è miegghiu çientu voti sbagghiari
e pi ‘na vota sula r’anzirtari.



     Stagnatari

Chi cuntenti i stagnatari!
Frisca e cantunu priati
sistimannu li cuartari
cu pignati e cannalati.

Se ci puorti li pateddi
o ‘i vagghili spurtusiati,
tê rizzettunu ciù beddi
e tê truovi assistimati.

‘Na camella c’ha gghittari,
‘n-culapasta ca nun zervi,
ti li puortunu a brillari…
‘ntê sa manu nenti pierdi.

Pizziami fatta ‘i stagnu
su’ cuntenti ‘i rripizzari,
la sô arti bona sannu…
Ma unni su’ ciù i stagnatari?!



          Cielu anciarutu


‘I jurnati alluncati, lu gran friddu finutu,
vientu ammaçiatu e picca nuvuli janchi,
ntô vignali l’aratru, lu cielu anciarutu,
‘i pruna maturi e quasi pronti li piessichi,
è gghiugnu avanzatu….... Siemu ntâ ‘stati.

Pi gghiri a ‘n-campagna o scinniri a mari
gghià pronti li piatti, bicchera e linzola,
‘a festa ‘i Sam Pietru però àma ‘spittari,
li bursi sù cini, i bancarelli sù ‘n-fila,
prontu juocu fuocu, eccu ‘a bummiata.

E’ notti! Çiuri tuttu ‘na bumma caliata
e subbitu duoppu chi stranu silenziu,
nè scrusciu ri tacchi nè ri ciacciariata,
a cu ni scumponi nun si runa canziu,
a ddumani pinzamu…... ‘a traslucata!

 
Senza culura


Curri cu li pinzera
carricati d’arduri,
ti fermi sulu quannu
truovi lu veru amuri.

L’arduri ca si tocca
l’amuri ca si viri
nun è comu si porta
e mancu comu criri.

Jorna senza culura
e notti janchi an-ziccu,
ri lacrimi e ddulura
lu veru amuri è riccu.

Se lu cori èni ratu
cu nenti r’aspittatu,
dduoppu notti arripusati
si culurunu ‘i jurnati.